La Route des Grandes Alpes
18 september > 22 september 2014
La Grande Traversée is enkel weggelegd voor de allergrootsten. Hannibal en Napoleon deden het ons voor omdat het onmogelijk was. “Klimmen is afzien, nee klimmen is leuk” schreef onze grote leider en de inschrijvingen van zijn volgelingen stroomden binnen. De camionette is volzet met stalen en carbonnen rossen, die de onvermoeibare Werner stipt zal afleveren in Nice.
“ Schouder aan schouder zullen we de ongelijke strijd met deze drakentanden winnen
La Grande Route des Alpes werd in 1909 aangelegd door de Touring Club ‘La France’. In 1913 kon je met de auto in 5 dagen van Nice naar Genève rijden. Met haar 365 haarspeldbochten, haar soms plots dichtgesneeuwde passen, was elke overtocht via GRA een avontuur. Vandaag flits je met een creditcard, enkel gehinderd door péages, in één dag naar de Côte d’Azur. Nu automobilisten de D 902 links laten liggen, is deze route een icoon geworden van motards en wielrenners.
“De hoogste bergpas van Europa mocht niet ontbreken op deze historische heldentocht.
Het uitstippelen van het parcours is dit jaar bijzonder efficiënt verlopen. De route van Nice naar Briançon is dan ook “hard geprogrammeerd”. Uitdagend, rechttoe – rechtaan, in your face, zonder toegevingen: start aan de voet, aankomst op de col. GPS als overbodige luxe. Afwijken van Col de la Bonnette en Col d’Izoard werd niet weerhouden. De hoogste bergpas van Europa en de mooiste wirwar van haarspeldbochten mochten niet ontbreken op deze historische heldentocht.
Het programma mag dan wat uitdagend zijn, nooit heeft onze grote leider zich zo gesmeten voor zijn programma. Als staaltje van zijn ijzeren wilskracht, deze kleine anekdote. Hij vroeg mij de darm van mijn voetpomp diep in zijn keel te proppen. Met ware doodsverachting moest ik onze grote leider vervolgens oppompen tot 8 bar. Dan nam hij een selfie van zijn buik voor het programmaboekje. Is het uit nostalgie, is het omwille van de prachtige vergezichten, uit passie, wil hij toch nog iets in zijn leven bewijzen? Eén ding is zeker, onze grote leider weet waaraan hij begint. Vroeger heeft hij het parcours zelf volledig afgereden, met de moto maar dat is een detail.
De talrijke inschrijvingen die prompt binnenstroomden, bewijzen het onverzettelijk karakter van de GMB-er. Als een hechte groep hobbits gaan we de Alpenreuzen te lijf. Schouder aan schouder zullen we de ongelijke strijd met deze drakentanden winnen.
Hoed je voor de harteklop en de hongerklop. We mogen ons niet laten verschalken door de man met de hamer! Zichzelf inschatten wordt de belangrijkste uitdaging. Laat je vooral niet opjagen, zelfs niet door een garagist met een slepende fiets. Een ding is zeker, als het programma tomatensoep met bolletjes is, zijn er voldoende bolletjes voor iedereen. Col de la Bonnette en de Col d’Izoard, wie hier als eerste zijn fiets aan het kruis kan ophangen is de ware bergkampioen van de GMB. Het weze hem gegund, ici les champions entrent seuls !
“ Ici les champions entrent seuls !
“Klimmen is afzien, nee klimmen is leuk”, deze woorden van de grote leider vatten alles samen. Elke buitenlandse reis heeft een eigen karakter en voert ons zo naar een andere wereld. Elke dag krijgen we onze portie verse cols voorgeschoteld die we moeten verorberen. Vooral het weer zal bepalen als het programma haalbaar is. Toch zijn deze beklimmingen slechts het slaghoedje om te genieten van de wisselingen van een machtig landschap. Klimmen om overweldigd te worden door vergezichten versierd met een grillig lint van haarspeldbochten. Klimmen om vertederd te worden door een marmot die nootjes verzamelt tegen de volgende snerpende winter. Elke inspannende dag wordt steevast in ambiance beloond met de geneugten van een lekkere Franse keuken.
“Hij vroeg mij de darm van mijn voetpomp diep in zijn keel te proppen. Dan nam hij een selfie van zijn buik
“Uiteraard is een fiets met het juiste bergverzet een handig hulpmiddel”. Weer schreef onze grote leider profetische woorden. Het parcours van 2014 zal ons letterlijk in de hoogste sferen brengen. De camionette wordt uitgerust met een dubbele rij handvaten en er wordt voorzien in bananen voldoende voor een kleine colonne gorilla’s. Dit jaar bestellen we best nog een dosis “stoffoache” bij Danny: een lading platte blauwe pilletjes om de hoogste toppen te kunnen scheren. Zo zijn we gerust en kunnen we als rechtgeaarde fietser genieten van een onmetelijk orgasme.
Johan D’Hoedt
Download hier het programma boekje