Zondagmiddag vertrok Edgar Billiet (26) uit Kortrijk met zijn fiets om elk hoogste punt per provincie te beklimmen. Zijn uitdaging was om deze tien hoogtes in één rit af te werken. De aanleiding daarvoor was de schrapping van de monsterwedstrijd ‘Transcontinental Race’ op 24 juli, waarvoor hij zich had ingeschreven.
“Zondagmiddag vertrok ik vanuit mijn thuisstad Kortrijk richting Kemmelberg”, begint Edgar Billiet. “Dat is normaal gezien een klassiek ritje dat we doen met onze fietsclub ‘Beuterverzet 53×11′. Nu moest ik er nog 650 kilometer bij doen. Van de Kemmelberg reed ik naar de Beerzelberg, het hoogste punt in de provincie Antwerpen. Uitgerust met mijn fietstas met volledige winteruitrusting voor ’s nachts fietste ik non-stop tot maandagmiddag. Tussendoor stopte ik twee keer voor een korte powernap en voor koffie.”
“Voor mijn eerste koffie moest ik wel wachten tot na de zonsopgang maandagochtend”, vervolgt de sportieveling. “Op dat moment had ik net de beklimming van de Signal de Botrange in de benen en was de temperatuur tegen het vriespunt. Om 7 uur ging dan het plaatselijk tankstation open en kon ik me verwarmen aan een koffie. Het was de eerste, waarna er nog een heel aantal volgden”, lacht hij. “Ik nam bewust geen slaapzak mee, omdat het anders te verleidelijk is om te blijven liggen. Om even te slapen, zocht ik een plek in het gras of op een bank.”
“Ik ben het gewoon om te kamperen en doe dit onder de blote hemel. Dat ligt in het verlengde van mijn scoutsverleden. Ik hou van fietsreizen, in groep of alleen, als ik niemand vind die zot genoeg is om mee te gaan”, grapt Billiet. “Op jaarbasis leg ik ongeveer 12.000 kilometer af met de koersfiets of met de mountainbike.”
Op gevoel
“Ik hou niet echt van het woord training. Voor mij is elke ritje een doel op zich”, verduidelijkt de Kortrijkzaan. “Alles doe ik op gevoel, zonder schema’s of hartslagmeter. Ik keek echt uit naar de Transcontinental Race. In het milieu van de ultrafietsers wordt deze gezien als één van de zwaarste wedstrijden. Ik hou van persoonlijke uitdagingen en ben geen wedstrijdrijder, alhoewel ik in 2016 wel eens het Kortrijks kampioenschap voor parochianen won.”
“Naar het einde van mijn rit toe had ik overal pijn. Mijn rug, voeten en achterwerk zijn daar getuige van”
“Er is veel verschil tussen de hoogste punten in de provincies. In bepaalde provincies stelt het hoogste punt niet zoveel voor en zou je er zo langs rijden. Zo ligt in Sint-Genesius-Rode het gewoon in een villawijk, terwijl de Baraque de Fraiture in Vielsalm bijvoorbeeld een zware klim is. Om de exacte locatie van die minder uitgesproken hoogste punten te bepalen, heb ik stafkaarten geraadpleegd. Ik wilde exact langs of over het hoogste punt in iedere provincie rijden”, preciseert de wielerfanaat.
Kraantjes aan de kerkhoven
“In totaal stond er 730 kilometer op mijn teller en deed ik er dertig uur over”, klinkt Edgar tevreden. “Tijdens de hele rit bleef ik van fietspech gespaard. Tegen het einde had ik wel overal pijn. Mijn rug, voeten en achterwerk waren daar getuige van. Gelukkig recupereerde ik snel. Wat het eten onderweg betreft, stopte ik voor een vegetarische dürum in Mechelen en at ik voor de rest peperkoek en wafeltjes. Water haalde ik aan de kraantjes aan de kerkhoven. Met de weersomstandigheden had ik geluk. Het was bijna windstil en zonnig.”
“De fietsmicrobe kreeg ik mee van mijn vader, die me op mijn veertien jaar een eerste koersfiets gaf. Met mijn kameraden uit de scouts deel ik al jaren de liefde voor de fiets. Daaruit is ook onze fietsclub ontstaan. In deze coronatijden organiseren we af en toe eens een challenge. We nemen een punt op de kaart, bijvoorbeeld de Patersberg, waar iedereen individueel zo snel mogelijk moet geraken. Eens aan het punt, moet je wachten op de volgende en dan in duo terug fietsen. Omdat iedereen vanuit zijn thuisbasis vertrekt, komen we op verschillende tijdstippen aan. De tijd begint pas te lopen op een afgesproken plek, bijvoorbeeld aan de markt van Kortrijk. Daarna volgt dan een klassement. Zo hebben we toch een leuke fietservaring volgens de veiligheidsmaatregelen.”
“Momenteel staan er nog geen andere uitdagingen gepland”, besluit Edgar Billiet. “Als pas afgestudeerde economist focus ik me nu vooral op het vinden van werk. Maar als de grenzen terug open gaan, rijd ik misschien eens richting Alpen.”