Floris Boccanegra (34) heeft zijn schuld afgelost. De kunstenaar voltooide afgelopen week zijn performance ‘Debt’ door in zeven dagen maar liefst een ton ijs naar de top van een IJslandse vulkaan te torsen. “Grote vervuilers vestigen op kwaadaardige manier aandacht op het individu, maar onze bijdrage is een druppel op een hete plaat”, zegt hij.
De naar Brussel uitgeweken Roeselaarse kunstenaar Floris Boccanegra deed in 2020 research voor een nieuw project in IJsland. Tijdens het boeken van een vlucht naar de hoofdstad Reykjavik kreeg hij via de website de vraag of hij zijn CO2-uitstoot wou compenseren. Dat stimuleerde hem om zijn ecologische voetafdruk te berekenen.
Doodverklaarde gletsjer
“Ik kwam bij een simulator uit die jouw persoonlijke impact uitdrukt in kilogram ijs dat smelt per traject met het vliegtuig. Heen en terug naar Reykjavik kwam ik uit op 1.000 kilogram. Tot mijn verbazing bleek het een initiatief te zijn van aardoliebedrijf BP. Dat vond ik zo absurd, dat men de aandacht wil afleiden van de grote vervuilers en het in de plaats vestigt op het individu. Dat is kwaadaardig, wij moeten in eigen boezem kijken terwijl de grootste vervuilers blijven vervuilen.”
Die situatie wou kunstenaar Floris visualiseren. “De gletsjer op de IJslandse vulkaan Ok werd in 2014 officieel doodverklaard, dat vond ik dus een heel symbolische plaats om een performance uit te voeren. Ik wilde mijn 1.000 kilogram gesmolten ijs terug naar de top van de vulkaan brengen.”
150 liter smeltwater
Van zondag 4 tot en met zaterdag 10 september stapte hij elke dag zo’n zeven keer de berg op met telkens 20 kilogram ijs op zijn rug. “Iedere dag verzamelde ik 150 liter smeltwater uit kleine riviertjes. ‘s Nachts liet ik het invriezen om ‘s ochtends het ijs in te laden. Op die manier kon ik mijn schuld metaforisch vereffenen”, zegt hij.
“Eerst vond ik het jammer dat het ijs zo snel smolt, maar uiteindelijk versterkt het mijn boodschap”
Maar, passend in het verhaal van de klimaatopwarming, de temperatuur op de vulkaan was veel hoger dan normaal. Het ijs dat Floris wou stapelen, smolt dan ook vrij snel weer weg. “Dat vond ik in het begin jammer, maar uiteindelijk versterkt het mijn verhaal nog meer. Het toont aan wat voor een absurde Sisyfusarbeid het was, en hoe nutteloos onze individuele bijdragen wel niet zijn. Het was letterlijk een druppel op een hete plaat.”
Levi Verbauwhede
Het Nieuwsblad/Regionaal: Roeselare-Tielt-Izegem – 15 Sep. 2022