83.000 kilometer lang en acht maanden onderweg: Louis Balcaen nam deel aan ’s werelds zwaarste zeilrace
Als enige Belg doorstond Louis Balcaen de Volvo Ocean Race, ‘s werelds zwaarste zeilwedstrijd, een acht maanden durende beproeving die 7 teams 83.000 kilometer lang over alle wereldzeeën stuurde. Zondagmiddag zette de 29-jarige zoon van ondernemer Filip Balcaen (ex-Balta) weer voet aan wal. “Wat ik sindsdien gedaan heb? Vooral geslapen.” Hoe ervaart Balcaen het verschil tussen zee en land?
Het Nieuwsblad – 26 Jun. 2018
Weinig emoties
“Als je na zo’n lange tijd op zee een knuffel krijgt van je vrouw, weet je pas hoezeer een mens snakt naar fysiek contact. Puur kippenvel is dat, rillingen tot op het bot. Een mens is niet gemaakt om wekenlang zonder lichamelijk contact te functioneren. Op die boot zit je in een wedstrijdmodus. Je wordt een soort machine, die weinig emoties toelaat. Ook al trotseer je met die negen andere mensen aan boord stormen – letterlijk, dan -, toch blijft de band professioneel. Dat gemis aan warmte, aan contact en aan intimiteit sluimert voortdurend.”
0,0 privacy
“Aan boord heb je 0,0 privacy. Je slaapt met tien mensen in een ruimte van zo’n 75 vierkante meter, zonder douches of kleedkamers. Je gebruikt mekaars slaapzak. Voor de twee vrouwen in ons team was dat nog een stuk moeilijker dan voor de mannen. Nadat je acht maanden op mekaars lip hebt geleefd, verlang je naar eenzaamheid en afzondering, ver weg van andere mensen. Alleen op die manier kun je tot rust komen. Maar ik was natuurlijk wel blij dat er een supportersbus met vrienden en familie naar Den Haag was afgereisd.”
Slapen in stukjes
“Een nacht in je eigen bed: wat een verrukking is dat. Sinds ik zondagmiddag aan wal ben gegaan, heb ik vooral geslapen. Echt lekker sliep ik nog niet. Je bent zo gewend aan dat helse boordritme, dat het nog wel een week zal duren alvorens ik ononderbroken kan doorslapen. Langer dan vijf uur per dag sliepen we niet, en dat telkens in stukjes van een uur. Zo’n wedstrijd is een aanslag op je lichaam, waarvan je zeker een maand moet recupereren. Na mijn vorige deelname in 2015 kreeg ik achteraf een geweldige weerbots. Ik kreeg allerlei ontstekingen, voelde me lange tijd belabberd en had zelfs moeite met autorijden. ”
Gedroogd vlees en shakes
“Net na mijn aankomst heb ik een hamburger gegeten. Of beter: een halve hamburger. Meer lukte niet. Mijn maag blokkeerde compleet. En zondagavond stond ik na mijn eerste biertje al compleet op mijn kop. Om onze vertering te bevorderen, aten we aan boord zo veel mogelijk liquide voedsel. Je beweegt constant en slaapt amper, waardoor je per dag zo’n 6.000 calorieën verbruikt. Om dat volume te halen, moet je constant voedsel tot je nemen: gedroogd vlees, gedroogd fruit, allerlei shakes. Of een zakje met poeder, waarop je kokend water giet. Het eerste wat ik gisteren voor mezelf gemaakt heb, was een simpele fruitsalade. Na acht maanden fletse en neutrale kost, is dat een explosie van smaken.”
Geuren van het land
“Als je maandenlang alleen maar zuivere zeelucht hebt opgesnoven, is het fors aanpassen aan de geuren van het land. Mijn vrouw en ik wonen heel graag in Gent, maar qua lucht is dat niet optimaal, natuurlijk. En je mist een horizon, die in België vrijwel altijd achter bebouwing verscholen ligt. Op zee kan je de nabijheid van het vasteland ruiken. Zelfs van zo’n kilometer of twintig. Toen we in de buurt van Schotland passeerden, rook ik gras. Of ik rook de industrie van een stad. Die zuiverheid, die mis ik wel. Net als de zonsondergangen en het wildlife: dolfijnen, walvissen, albatrossen. Prachtig.”
Red Hot Chili Peppers
“Aan boord heb je eigenlijk amper tijd voor ontspanning. En als je een halfuur niets omhanden zou hebben, pik je snel een portie slaap mee. Af en toe probeerde ik wat te lezen op mijn E-reader. Of ik luisterde met mijn iPod naar de Red Hot Chili Peppers. Je schema zit boordevol, waardoor ook contacten met vrienden of familie heel beperkt blijven. Een mailtje, meer lukte zelden. Gelukkig kreeg ik tijdens de meeste stop-overs bezoek van mijn vrouw.”